เหตุเกิดจากการวิ่งไล่

    วันนี้ผมขอนอกเรื่องนิดหนึ่งละกัน ถือว่าเป็นเรื่องเล่าแชร์ประสบการณ์ละกัน แต่ว่า ก่อนที่จะเล่าเรื่อง ผมถามก่อนว่า พวกคุณมีความฝันกันหรือเปล่า
    ถ้าวันนี้เลือกได้ อยากจะเป็นอะไร ทำอะไร ประสบความสำเร็จในด้านไหน
    แล้วตอนนี้ตัวคุณเป็นอย่างไร เป้าหมายที่อยากเป็นอยากได้ กับระยะทางที่คุณเดินมา มันใกล้ขึ้นแค่ไหนแล้ว

    บางคนอาจจะเคยมีความฝัน และล้มเลิกไปแล้ว เพราะมีข้อจำกัดหลายอย่าง ผมจะบอกว่า ข้อจำกัดข้อคุณมันช่างเป็นเรื่องเหลวไหล
    แน่นอน คุณรู้สึกว่าเหตุผลของคุณนั้น มีน้ำหนักมาก และเป็นจริงที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย
    คุณคิดว่า คนที่ประสบความสำเร็จทั้งหลายทั้งมวลในโลก เขาสำเร็จเพราะอะไร เขาเป็นแชมเปี้ยนได้อย่างไร
    คำตอบคือ เขาเป็นแบบนั้นได้ เพราะตัวเขาเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว ฟังถึงตรงนี้แล้วคุณคงงง ผมจะเริ่มเล่าประสบการณ์ของผมให้ฟัง

    เป้าหมายของผมคือ เป็นคนที่ "เจ๋ง" และจะ "เปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ให้ดีขึ้น" ฟังดูเพ้อฝัน เรียบง่าย แต่ก็กระชับ และทรงพลัง ต่อไปที่ผมจะเล่า เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง

    วันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังนั่งรถโดยสารประจำทางกลับที่พัก มีนักท่องเที่ยวสองคน เดินขึ้นมาบนรถ แล้วถามทางกับเจ้าหน้าที่ประจำรถ แต่ดูแววแล้ว ทั้งสองฝ่ายคุยกันไม่รู้เรื่อง
    ด้วยความที่คิดว่าทักษะภาษาต่างชาติของผมสูงกว่าเจ้าหน้าที่ ผมจึงลุกจากที่นั่งแล้วเข้าไปช่วย ผมบอกนักท่องเที่ยวเสร็จ ทั้งสองคนลงไป แล้วผมก็กลับมานั่งที่ รถเริ่มเคลื่อนตัวไปยังจุดหมายต่อไป แต่ผมกลับพบว่า
    ผมบอกทางพวกเขา "ผิด" ทางที่พวกเขาไปนั้น ไม่มีรถที่พวกเขาจะขึ้นอยู่แน่นอน
    ถึงตรงนี้พวกคุณ จะทำอย่างไรกันดีครับ

    เราสามารถ ปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปก็ได้ เพราะเขาสามารถถามคนอื่นๆ ต่อไปได้ หรือไม่ทางสุดท้ายก็คือเรียกรถแท๊กซี่ซึ่งพาพวกเขาไปถึงจุดหมายได้อยู่แล้ว

    สิ่งที่ผมคิด และตัดสินใจคือ แม้ผมจะเลยจุดที่พวกเขาลงไปก่อนหนึ่งจุด แต่ผมก็ตัดสินใจลงจากรถ และวิ่งไปตามหาพวกเขา

    วิ่งเข้า วิ่ง วิ่งสุดแรง วิ่งสุดกำลัง วิ่งเข้าเอ๋ วิ่ง ขอบอกว่าเหนื่อยจะเป็นลม

    มันเป็นการกระทำที่ คนปกติไม่น่าจะทำ และไม่มีอะไรการันตีด้วยว่า เราจะเจอพวกเขา และผลสุดท้ายของเรื่องนี้คือ

    ผมวิ่งไปตามหาตรงจุดที่เขาน่าจะเดินมาตามที่ผมบอก และรอสักพัก แต่ก็ไม่พบใครครับ

    "ไม่น่ามาเลยว่ะ" เปล่าเลยครับ ผมไม่ได้คิดแบบนั้น

    สิ่งที่ผมได้เรียนรู้และได้ทำในวันนั้นคือ

    1. ผมไม่ใช่คนธรรมดาครับ มันคงยังไม่ถึงขั้นเจ๋ง แต่คนปกติ ไม่มีใครทำอย่างผมหรอกครับ เขาคงปล่อยเรื่องนี้ผ่านไป

    2. ผมรับผิดชอบสิ่งที่ผมกระทำ อย่างเต็มที่ครับ หาวิธีแก้ปัญหา และลงมือทำ

    3. บทเรียนที่ผมได้ และเข้าใจคือ คนที่ประสบความสำเร็จ ย่อมต้องทำทุกอย่าง อย่างเต็มที่ โดยไม่สนว่า ผลลัพธ์ที่ดีจะออกมาหรือไม่ แต่จะพยายามทำให้ดีที่สุด เต็มที่กับมันที่สุด

    คนที่เป็นแชมเปี้ยน คนที่ประสบความสำเร็จ เขาเป็นของเขาอยู่แล้ว ที่ผมได้กล่าวไปก่อนหน้านั้น ผมหมายถึง ทัศนคติ จิตวิญญาณ และความคิดของเขาครับ คนพวกนี้ มักจะมีคำถามอยู่ในใจเสมอว่า ต้องทำอย่างไร และแบบไหน และถ้าคุณมีเพื่อนเป็นคนประเภทนี้ล่ะก็ ผมรับประกันได้เลยว่า คุณแทบจะไม่เคยได้ยินพวกเขาบ่น

    คนแบบนี้ มักจะสนใจ และพุ่งเป้า มีความกระหาย ที่จะก้าวไปข้างหน้าทุกวิถีทาง ไม่ว่าจะก้าวถูกหรือผิด เขาจะพุ่งชนตลอดเวลา ไม่มีเวลามาสนใจเรื่องที่แก้ไขไม่ได้ แต่จะสนใจเรื่องที่ปรับปรุงให้มันดีขึ้นได้เท่านั้น

    เปลวไฟในตัวของพวกเขา หรือความมุ่งมั่นนั้นนั่นเอง จะเป็นตัวที่ดึงดูดบุคคลรอบข้าง และสิ่งต่างๆ ที่จะเป็นบันไดสู่ความสำเร็จ

    เหมือนเรื่อง the Hulk ล่ะครับ ร่างที่เปลี่ยนไป แสดงถึงภาวะจิตใจภายในของตัวเองนั่นเอง