ถ้ายกตัวอย่างง่ายๆ ให้เห็นเลยคือ สิ่งนี้ เป็นกระบวนการเรียนรู้แรก ที่สิ่งมีชีวิตทุกชนิดใช้เมื่อเกิดขึ้นมา
เด็กทารก เกิดมาไม่ได้พูดได้ทันทีครับ เขาพูดได้เมื่อไร และเพราะอะไร
เด็กมองสิ่งรอบข้าง ได้ยินเสียง ภาพ และเห็นการกระทำต่างๆ รู้สึก และสัมผัส จนถึงเวลาที่อวัยวะที่ใช้ในการออกเสียงพอจะใช้การได้ ก็เริ่มลองออกเสียงดู "กิน" "หม่ำๆ" ก็ตอนที่ตัวเองได้รับการป้อนข้าวป้อนอาหาร จึงเข้าใจคำสองคำนี้
สรุปแล้ว รู้สึก "ง่าย" มากใช่ไหมครับ แล้วเราจะประยุกต์มาใช้ในการสร้างกระบวนการจดจำอย่างไร
เอาสักตัวอย่างละกัน ใครรู้จักคำว่า "Assassin" บ้าง คำนี้ออกเสียงว่า "แอสซาซิน" แปลว่า "นักลอบสังหาร" เอาแปลแบบไม่ละเอียดไปก่อนละกัน ถ้าให้คุณจำ จะจำแบบไหน แค่คำเดียวเอง จะท่องก็คงไม่ยากนัก แต่ว่ามันมีวิธีอื่น วิธีนั้นคือ
"อาซิ่ม" ครับ ใช่แล้ว ป้าแก่ๆ ผมขาวๆ พูดภาษาไทยไม่ชักนั่งละ
ทำไมถึงเป็นอาซิ่มล่ะ เพราะมันออกเสียงคล้ายกับคำว่า แอสซาซิน ครับ
อาซิ่มแก่ๆ คนนี้ แบกปืนไรเฟิล ขึ้นไปบนยอดตึก แล้วเอาปืนส่องกบาลท่าน.......... สักท่านนั่นล่ะ ครับ อาซิ่มกำลังจะปลิดชีพ หรือลอบสังหารท่าน........... นั่นเอง คราวนี้ก็จำภาพนี้ไว้ ถ้านึกถึงการลอบสังหาร ก็จะเห็นอาซิ่ม แล้วก็จะนึกคำว่าแอสซาซินออก
อันนี้คือตัวอย่างทริกง่ายๆ แต่เราก็ต้องมีการทบทวนเป็นบ้างครั้งบางคราวครับ ค่อยๆ ทบทวนไป แล้วก็จะไม่ลืม วันละรอบ สองรอบ ก็พอครับ ต่อไปก็สักสัปดาห์ แล้วก็สัก 15 วัน แล้วก็เดือน
ไม่ต้องตะบี้ตะบันจำนะครับ มันไม่ช่วยเท่าไรหรอก
โอเค แค่ตัวอย่างเดียว อาจจะไม่คุ้มที่เปิดเข้ามาอ่าน อันนั้นเป็นตัวอย่างเกี่ยวกับคำศัพท์ ต่อไปเป็นตัวอย่างเกี่ยวกับรายการของใช้ละกัน
อย่างที่เคยบอกไว้ ให้ใช้สมองทั้งสองซีก จะดีกว่าใช้ซีกเดียวในการจดจำ ต่อไป ผมจะให้รายการคุณไปจ่ายตลาด มาทำกับข้าวดีกว่า รายการมีดังนี้
"แครอท หอมแดง ไข่" เอาสั้นๆ ง่ายๆ ก่อน สามรายการ จำได้ไม่ยากใช่ไหมครับ
ตอนนี้ คุณจำรายการ เป็นคำหรือเปล่า หรือจำเป็นรูปภาพ แต่จะเป็นแบบไหนก็ได้ เพราะของมันน้อย ผมเพิ่มให้อีกรายการละกัน เอาเป็น ไปซื้อ "น้ำมัน" มาด้วยนะ อืม ชักเริ่มเยอะขึ้น แต่ก็ยังจำง่ายใช่ไหม งั้นเพิ่ม "กระทะ" กับ "ตะหลิว" ไปอีกอย่าง เอ้า ลองหลับตาดู แล้วนึกรายการทั้งหมดออกไหมครับ
เริ่มยากขึ้นแล้วใช่ไหมครับ เอาล่ะ ที่ผมจะทำให้จำของพวกนี้ง่ายขึ้นคือ
"ผมกำลังจะทำไข่เจียวใส่แครอทและหอมแดง ใส่น้ำมันน้อยๆ ใช้กระทะ กับตะหลิว" จบไหมครับ กลิ่นไข่เจียว มือจับด้ามกระทะ แล้วจับตะหลิว ชิมแครอทกรอบๆ กับหอมแดงสักนิดนึง ได้แล้วครับ จำรายการของไม่กี่อย่างแบบง่ายๆ เลย
แน่ะๆ เดี๋ยวไม่เชื่อไม่ศรัทธากันอีก
ใช่ครับ มันเป็นของเกี่ยวข้อง คล้ายๆ กัน มันก็ง่ายน่ะสิ ใช่หรือเปล่า ฉะนั้น เรามาทำให้ยากกว่านี้ดีกว่า
"ไมโครโฟน ไส้เดือน รองเท้าแก้ว เลื่อยไฟฟ้า ปลากัด ระเบิด หนังสือ องุ่น ปิ่นโต ยาดม" เอาล่ะ สิบรายการ ผมให้เวลาค่อยๆ จำ แต่อย่างที่บอก กุญแจของความจำ คือความเชื่อมโยง
ให้เวลาคิดสักคืนกันดีไหม แล้วเดี๋ยวผมค่อยมาเฉลย
อะไรนะ ไม่อยากรอ หาว่าผมกั๊กเหรอ อ่ะๆ บอกเลยก็ได้
"ผมมองไปที่เวที เห็นไมโครโฟนตั้งตระหง่านอยู่ จู่ๆ ก็มีเสียงร้องเพลง พอมองดีๆ มีไส้เดือนตัวหนึ่ง กำลังร้องเพลงอยู่ตรงนั้น แสงที่ส่องมา กระทบรองเท้าแก้วคู่เล็กๆ ที่มันมัดไว้ที่คอ แล้วจู่ๆ ผมก็ได้ยินเสียงเลื่อยไฟฟ้าดังมาจากข้างหลัง ปรากฏว่ามีปลากัดยักษ์ที่มีขา กำลังวิ่งเข้ามาในห้องพร้อมเลื่อยไฟฟ้า (ยังกับหนังสยองขวัญ) ผู้ชมคนหนึ่งที่เป็นทหาร เกิดกลัวมาก จึงขว้างระเบิดใส่ปลากัดตัวนั้น ตูม!!!!! กลายเป็นมีเศษหนังสือปลิวลอยออกมาเต็มไปหมด (ไม่ใช่โกโก้ครันช์) พอมองไปข้างบนที่หน้าหนังสือปลิวไปมา ก็เห็นองุ่นห้อยอยู่เยอะแยะบนเพดาน บางลูกก็หล่นลงมาเข้าปากผม องุ่นนั้นเปรี้ยวมาก คุณป้าแก่ๆ ที่เป็นผู้ชมอีกคนรีบเอาปิ่นโตมาเก็บองุ่นเป็นการใหญ่ แต่แกรีบมาก เลยต้องควักยาดมมาดม" อันนี้ จะได้ลำดับของที่ถูกต้องทั้งหมดด้วยนะ แล้วก็ยังลืมยากอีกด้วย
การทำเรื่องที่ดูไม่เกี่ยวข้องกัน ให้เกี่ยวข้องกัน ให้เชื่อมโยงกันนี่ล่ะ คือการช่วยจำที่ดี
แต่อย่าเพิ่งรีบหักโหมทำนะครับ เพราะถ้าไม่เคยชิน แล้วจู่ๆ รีบๆ ยัด อัดเข้าหัวล่ะก็ อาจจะรู้สึกว่าสมองนิ่มเป็นเยลลี่ก็ได้นะ
แล้วคราวหน้า จะมาอธิบายถึงการจำแบบอื่นๆ และทริคอื่นๆ อีก สนใจก็ คอมเมนต์ แชร์ และติดตามได้เลย สวัสดีลาก่อยสมองเยลลี่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น